افسوس که فانوس شکست

شاید امشب بپذیرم که دگر

من ز یاد همه دنیا رفتم

مرگ هم نیز

از من به سرش یادی نیست

بادی نیست

شب هم آرام

پشت به من در خواب است

و من از چهره ی شب

زلف تاریک به یادم دارم

روز هایی که دویدم

سوی خورشید

و شب ها پی اختر

حاصل پای شکسته

در شبم شد فانوس

                 ــ ولی افسوس که فانوس شکست ...